Διατροφή και οστεοπόρωση

Γράφει: Η κα Τσαμπούρη Περιστέρα συνταξιούχος εκπαιδευτικός Οικιακής Οικονομίας

Διατροφή και οστεοπόρωση είναι δύο έννοιες, που σχετίζονται σημαντικά. Οι διατροφικοί παράγοντες και ο τρόπος ζωής επηρεάζουν σημαντικά την υγεία του σκελετού μας.

H διατροφή αποτελεί σημαντικό παράγοντα πρόληψης κατά της οστεοπόρωσης και αναντικατάστατο κομμάτι της θεραπείας της.

Η κατάλληλη διατροφή, δηλαδή η κάλυψη των αναγκών μας σε ασβέστιο και βιταμίνη D, κατά την παιδική και εφηβική ηλικίαμε τα γαλακτοκομικά, οπότε και δομείται το οστό και κυρίως μέχρι τα 30 χρόνια μας, αλλά και στη συνέχεια της ζωής μας όταν το οστό πρέπει να συντηρηθεί, είναι καθοριστική για την υγεία των οστών μας και επομένως αποτελεί την καλύτερη πρόληψη κατά της οστεοπόρωσης, καθώς βοηθά στο <<χτίσιμο>> και στη διατήρηση δυνατών οστών, είναι δε η καλύτερη οχύρωση του ανθρώπινου οργανισμού απέναντι στην οστεοπόρωση.. Η πρόσληψη ασβεστίου γίνεται με επάρκεια, αν η διατροφή μας είναι ισορροπημένη. Η καθημερινή κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, λαχανικών και ψαριών, μπορεί να συμβάλλει στην κάλυψη των σχετικών μας αναγκών. Μαζί με την ελαφρά άσκηση, βοηθάει σε κάθε ηλικία: στην ανάπτυξη της μέγιστης οστικής μάζας στους νέους (κυρίως στα 8-15 χρόνια τους), στη διατήρηση της οστικής υγείας στη διάρκεια της ενήλικης ζωής (35-50 ετών) και συνεισφέρουν στη θεραπεία των ατόμων με κίνδυνο κατάγματος, σε ηλικίες πάνω των 55 ετών. Η ανεπαρκής σωματική άσκηση φαίνεται ότι είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου οστεοπορωτικών καταγμάτων. Η ήπια άσκηση για περισσότερο από μισή ώρα την ημέρα ελαττώνει αυτόν τον κίνδυνο.

Τα άτομα, τα οποία βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης ή πάσχουν από οστεοπόρωση πρέπει να υιοθετήσουν μια ισορροπημένη διατροφή με επαρκή πρόσληψη:

?Ασβεστίου: Πρέπει το διαιτολόγιο είναι πλούσιο σε ασβέστιο και πρωτεΐνες, τα οποία σε συνδυασμό με σωματική άσκηση (τρέξιμο και περπάτημα)βοηθούν πολύ.

?Βιταμίνης D: Εκτός από τη διατροφή είναι απαραίτητη η έκθεση στον ήλιο 2-3 φορές/ εβδομάδα (15-30 λεπτά) των χεριών, του προσώπου ή των ποδιών και κατά προτίμηση χωρίς αντηλιακό, θεωρείται επαρκής για τις ανάγκες σε βιταμίνη D. Είναιμια από τις σημαντικότερες βιταμίνες που σχετίζονται με την πρόληψη της οστεοπόρωσης. Η βιταμίνη D παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην απορρόφηση και την βιοδιαθεσιμότητα του ασβεστίου και παρόλο που παράγεται εν μέρει από την έκθεση μας στον ήλιο, πρέπει να την προσλαμβάνουμε και από τις τροφές. Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη D είναι το μουρουνέλαιο, τα γαλακτοκομικά και διάφορα εμπλουτισμένα σε βιταμίνη D τρόφιμα, που τελευταία λανσαρίστηκαν στην αγορά. Τα χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D, συχνό εύρημα στα ηλικιωμένα άτομα των μεσογειακών χωρών, παρά την ηλιοφάνεια, είναι παράγοντας κινδύνου για χαμηλότερη οστική πυκνότητα και για κάταγμα κυρίως στο ισχίο. Σημαντικό είναι ότι η χορήγηση βιταμίνης D μειώνει αυτόν τον κίνδυνο και ελαττώνει τη συχνότητα των πτώσεων, γιατί μεταξύ των άλλων ενισχύει το μυϊκό σύστημα. Το αποτέλεσμα της ενίσχυσης του μυϊκού συστήματος είναι η μείωση της συχνότητας των πτώσεων, και τελικά η ελάττωση του κίνδυνου κατάγματος του αυχένα της κεφαλής του μηριαίου.

?Σε διατροφικό επίπεδο, πρέπει να αποφεύγετε τη ζάχαρη, το κόκκινο κρέας και τα ανθρακούχα ποτά, αφού επισπεύδουν το ρυθμό απώλειας ασβεστίου από τα οστά. Ταυτόχρονα αυξήστε την κατανάλωση τροφών πλούσιων σε ασβέστιο και μαγνήσιο, συστατικά απαραίτητα για τον υγιή σχηματισμό των οστών. Φυσικές πηγές των πολύτιμων αυτών συστατικών είναι τα πράσινα λαχανικά, οι σαρδέλες, το σκουμπρί, τα θαλασσινά καθώς και οι σπόροι σουσαμιού.

?Κατά τη θεωρία της πρόληψης και ίασης με τη συμβολή των τροφών, έχει παρατηρηθεί μετά από μελέτες ότι τα άτομα που έχουν στο σάλιο και τα ούρα τους αλκαλικό pΗ (μεγαλύτερο του 6), τείνουν να είναι λιγότερο επιρρεπείς σε παθήσεις και να έχουν μεγαλύτερη ικανότητα αυτοθεραπείας. Οι τροφές που θα πρέπει να καταναλώνει κανείς προκειμένου να προλάβει οποιαδήποτε εκφυλιστική νόσο είναι εκείνες που οδηγούν σε παραγωγή αλκαλίων μέσα στον οργανισμό: Η κυριότερη κατηγορία τροφών που παράγουν αλκάλια στο σώμα είναι τα εσπεριδοειδή, τα οποία αν και έχουν μια όξινη γεύση, γίνονται αλκαλικά όταν χωνεύονται και συμβάλλουν έτσι στην αποκατάσταση της αλκαλικής ισορροπίας στον οργανισμό. Προτιμήστε λοιπόν να καταναλώνετε γκρέιπφρουτ, πορτοκάλια, κίτρα και λεμόνια, τα οποία επίσης διεγείρουν την πεπτική δραστηριότητα, βοηθώντας στην ανακούφιση γαστρεντερικών διαταραχών όπως τη δυσπεψία. Όμως όλες αυτές οι ευεργετικές ιδιότητες μπορούν ν? αποδοθούν μόνο στα φρέσκα εσπεριδοειδή, αφού αν ο χυμός τους γίνει κονσέρβα ή εμφιαλωθεί σχηματίζει στον οργανισμό οξέα. Άλλες τροφές που θα ήταν καλό να καταναλώνατε για να προάγετε την παραγωγή αλκαλίων είναι οι εξής: αγγούρια, αγκινάρες, αρακά φρέσκο, αχλάδια, βερίκοκα,  γιαούρτι  και γάλα αποβουτυρωμένο, ελιές, καρότα, κολοκύθια, κρεμμύδια ωμά, λάχανο, μανιτάρια, μέλι, μήλα, μπάμιες, μηλόξυδο, μούσμουλα, μπανάνες, μπρόκολο, ξινολάχανο, παντζάρια, πατάτες, πεπόνια, πικραλίδες, ραπανάκια, σέλινο, σπανάκι ωμό, σύκα φρέσκα, στρείδια, φασολάκια φρέσκα ή μαυρομάτικα, φουντούκια και αμύγδαλα.

?Ελεγχόμενη κατανάλωση αλκοόλ: Η αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ (>2 ποτά /ημέρα για γυναίκες και >3 ποτά/ ημέρα για άντρες) και η αυξημένη κατανάλωση καφεΐνης (>3 φλιτζάνια καφέ/ ημέρα), μπορούν να επηρεάσουν αρνητικά την υγεία των οστών, ιδιαίτερα όταν συνδυαστούν με άλλους παράγοντες κινδύνου (π.χ. ανεπαρκής διατροφή, μειωμένη σωματική δραστηριότητα). Συνεπώς πρέπει να αποφεύγονται καθ? όλη τη διάρκεια της ζωής.

?Αποφυγή αλατιού: Η υπερβολική πρόσληψη νατρίου (βασικό συστατικό του άλατος), έχει συσχετισθεί με αυξημένο κίνδυνο για οστεοπόρωση και κατάγματα.

?Αποφυγή εφαρμογής διαιτών με υπερβολικές ποσότητες πρωτεΐνης.

?Ελάττωση ή διακοπή του καπνίσματος.

?Υιοθέτηση ενός τακτικού προγράμματος άσκησης, το οποίο να περιλαμβάνει και ήπιες ασκήσεις με βάρη.

?Σε ορισμένες περιπτώσεις, ίσως χρειαστεί η χορήγηση συμπληρωμάτων ασβεστίου ή ακόμα και φαρμακευτική θεραπευτική αγωγή.

Όσο δε προχωράει η ηλικία η καλή διατροφή και η κίνηση, σε συνδυασμό με την αποφυγή καπνίσματος, υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, μπορεί να ανακόψουν τη γρήγορη απώλεια οστικής μάζας.

Τα άτομα που πάσχουν από οστεοπόρωση πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα το διαιτολόγιό τους (πέρα από την φαρμακευτική αγωγή), γιατί βελτιώνει πολύ την κατάσταση, όταν το άτομο παίρνει το αναγκαίο ασβέστιο, και <<επουλώνονται>> κατά κάποιο τρόπο οι <<ρωγμές>> που ίσως εμφανίστηκαν. Ιδιαίτερα οι γυναίκες και κυρίως μετά την εμμηνόπαυση, πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τον κίνδυνο που υπονομεύει την καλή υγεία των οστών τουςκαι να φροντίζουν να τον εξουδετερώσουν με καλή διατροφή και κίνηση.

Θρεπτικά συστατικά και τρόφιμα:Αν και σε γενικές γραμμές η οστεοπόρωση αποτελεί ένα μέρος της φυσιολογικής διαδικασίας της γήρανσης, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείτε να κάνετε προκειμένου να επιβραδύνετε την εμφάνιση ή ακόμα και την εξέλιξή της.Τα θρεπτικά συστατικά που είναι τελείως απαραίτητα και τα τρόφιμα που τα περιέχουν είναι:

Ασβέστιο ? Φώσφορος : Το ασβέστιο είναι το πιο διαδεδομένο άλας στον ανθρώπινο οργανισμό και μαζί με το φώσφορο (2 μέρη ασβεστίου + 1 μέρος φωσφόρου= φωσφορικό ασβέστιο= οστεοποίηση, ασβεστοποίηση των οστών), αποτελούν το κύριο ανόργανο μέρος των οστών. Το ασβέστιο και ο φώσφοροςέχουν καθοριστικό ρόλο στη δομή και τη δύναμη, καθώς και στη συντήρηση των οστών και των δοντιών και αντιπροσωπεύουν το 2,5-3 % του βάρους ενός ενήλικα. Η μειωμένη πρόσληψη γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων, που είναι οι βασικές πηγές του ασβεστίου, σε όλες τις ηλικίες, μπορεί να έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία των οστών, με αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων στην ώριμη ηλικία, όχι μόνο στις γυναίκες, αλλά και στους άνδρες. Επειδή το ασβέστιο είναι βασικό συστατικό του ανθρωπίνου σώματος και επίσης επειδή αφαιρείται και αναπληρώνεται συνέχεια στα κόκαλα, έχει σαν αποτέλεσμα να μην τελειώνει ποτέ η ανάγκη του οργανισμού για ασβέστιο.

Ηεπαρκής διαιτητική πρόσληψη ασβεστίου είναι αναγκαία σε όλες τις ηλικιακές ομάδες για την πρόληψη της οστεοπόρωσης και αποτελεί μέρος της αντιμετώπισης της. Το ασβέστιο συμβάλλει στην απόκτηση της κορυφαίας οστικής πυκνότητας και στην πρόληψη της οστικής απώλειας. Ένα εύρημα της έρευνας που επιβεβαίωσε το μέγεθος του προβλήματος της κακής διατροφής των νέων Ελληνίδων (γυναίκες μικρότερες των 50 ετών) είναι, ότι μόνο το 32% παίρνει καθημερινά τις απαραίτητες ποσότητες ασβεστίου. Επίσης, το 72,6% των γυναικών άνω των 50 ετών λαμβάνει καθημερινά ποσότητες ασβεστίου κατά πολύ μικρότερες των διεθνώς συνιστώμενων δόσεων. Η χαμηλή μάζα σώματος συνήθως συνδέεται με την ελλιπή διατροφή. Η ελλιπής διατροφή μπορεί επίσης να επηρεάσει τη σκελετική υγεία, κυρίως όταν το διαιτολόγιό μας είναι ελλιπές σε πρόσληψη ασβεστίου. Το ασβέστιο είναι ένα απαραίτητο συστατικό της οστικής πυκνότητας αλλά είναι επίσης απαραίτητο για τους μύες, τα νεύρα και άλλα κύτταρα στο σώμα.

Καθημερινά απαιτούνται 3-4 μερίδες γαλακτοκομικών (1 μερίδα αντιστοιχεί σε 1 ποτήρι γάλα ή 1 φέτα τυρί ή 1 κεσεδάκι γιαούρτι). Το γάλα περιέχει το περισσότερο ασβέστιο, ακόμα και όταν είναι άπαχο, ενώ τα εμπλουτισμένα γάλατα μπορούν να δώσουν 30-50% περισσότερο ασβέστιο. Παράλληλα, το γιαούρτι είναι πλούσια πηγή και θεωρείται καλύτερα βιοδιαθέσιμη και απορροφήσιμη από τον οργανισμό. Τυριά, όπως το τσένταρ, η παρμεζάνα και το μπρι είναι πολύ καλές πηγές. Γενικά τα σκληρά τυριά είναι πληρέστερα από τα μαλακά. Έτσι εξασφαλίζεται η απαιτούμενη ποσότητα ασβεστίου. Αυτό ισχύει βέβαιαγια όλες τις ηλικίες., στην παιδική και εφηβική για απόκτηση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης οστικής μάζας και στην ενήλικη για την πρόληψη της απώλειάς της και την αποφυγή καταγμάτων και οστεοπόρωσης.

Η μέση ημερήσια πρόσληψη ασβεστίου υπολογίζεται στα 600 mg. Γενικότερα, πάντως, οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερο ασβέστιο από τους άντρες, ενώ κρίσιμες περίοδοι θεωρούνται οι ηλικίες μέχρι τα 25, η εγκυμοσύνη και η εμμηνόπαυση.

Οι ηλικιωμένοι πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις ανάγκες τους σε ασβέστιο. Χρειάζονται καθημερινά 1000mg, (βρέφη και παιδιά από 360-900 mg και έφηβοι 1200 mg).

Αυξημένες ανάγκες έχουν οι γυναίκες στην περίοδο της εγκυμοσύνης και του θηλασμού, λόγω των αναγκών του παιδιού να δημιουργήσει το δικό του σκελετό (στην εγκυμοσύνη) και για την αυξημένη ανάγκη ασβεστίου για την παραγωγή γάλακτος (σε περίπτωση θηλασμού). Αν η έγκυος και η θηλάζουσα δεν παίρνουν αρκετό ασβέστιο, ο οργανισμός για να εξασφαλίσει την απαραίτητη ποσότητα χρησιμοποιεί ασβέστιο από τα οστά της, με αποτέλεσμα να φθαρούν και αυξάνεται έτσι η πιθανότητα εκδήλωσης οστεοπόρωσης στο μέλλον.

Είναι προτιμότερο να παίρνουμε το ασβέστιο με τα τρόφιμα και όχι σε συμπληρώματα ή άλλα σκευάσματα.

Τρόφιμα πλούσια είναι: το γάλα και τα προϊόντα του (τυριά, γιαούρτι, κλπ.), τα ψάρια (σολομός, σαρδέλες, τόνος) και ιδιαίτερα τα ψάρια που τρώγονται με το κόκαλο,οι ξηροί καρποί (καρύδια, αμύγδαλα), το σουσάμι, τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά (σπανάκι, μπρόκολο, λάχανο, κλπ.). Πρόσφατα στο εμπόριο κυκλοφορούν διάφορες τροφές εμπλουτισμένες σε ασβέστιο.

Δοκιμάστε να πίνετε το ζωμό πράσινων λαχανικών που παρασκευάζεται ως εξής: Πάρετε οποιαδήποτε  πράσινη τροφή όπως σέλινο. πράσα, χόρτα, μαρούλι και κόψτε τα σε λωρίδες ή σε μικρά κομματάκια και ρίξτε τα σε 3 λίτρα νερό. Βράστε τα μέχρι να μείνει 1 ½ λίτρο και πιείτε το στη διάρκεια της μέρας. Διατηρήστε το ζεστό σε ένα θερμός. Το ποτό αυτό είναι πολύ καλό αλκαλοποιητικό και δίνει επίσης στον οργανισμό χλωροφύλλη και μεταλλικά στοιχεία όπως ψευδάργυρο, χαλκό και σίδηρο.

Οι διατροφικοί παράγοντες που εμποδίζουν την απορρόφηση και χρησιμοποίηση του ασβεστίου από τα τρόφιμα είναι: καφές, όταν τα άτομα πίνουν περισσότερους από 6 καφέδες την ημέρα ή η κατανάλωση καφεϊνούχων ποτών. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η κατάχρηση του καπνού, γιατί η νικοτίνη ελαττώνει την οστική πυκνότητα και αυξάνει την οστική απώλεια, με αποτέλεσμα την οστεοπόρωση, ενώ ταυτόχρονα αυξάνεται και η συχνότητα των καταγμάτων. Επίσης αποδυναμώνουν τα οστά οι μεγάλες ποσότητες αλατιού στο φαγητό. Τα αναψυκτικά, που λόγω του ότι περιέχουν φωσφορικά άλατα, χωρίς ασβέστιο, όταν καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες, μπορεί να μειώνουν το ασβέστιο στον οργανισμό. Γι? αυτό πρέπει να γίνεται με μέτρο η κατανάλωση αναψυκτικών από τον κάθε άνθρωπο. Τέλος η υπερκατανάλωση ζάχαρης και γλυκών συμβάλλουν στην απώλεια του ασβεστίου από το σκελετό μας. Για να μπορέσουμε να σταματήσουμε αυτή την <<κλοπή>> του ασβεστίου πρέπει η πρόσληψή του να γίνεται από τις τροφές, για να είναι και πιο αποτελεσματική.

Άλλα συστατικά που είναι απαραίτητα είναι:

Μαγνήσιο:Το μαγνήσιο παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο σχηματισμό των οστών, αφού ενεργοποιεί ένα ένζυμο, που σχετίζεται με την εναπόθεση ασβεστίου στα οστά, ενώ άτομα με οστεοπόρωση τείνουν να παρουσιάζουν χαμηλά ποσοστά μαγνησίου στο αίμα τους. Είναι απαραίτητο για να γίνουν δυνατά τα κόκαλα. Δεν αποτελεί μόνο μέρος αναπόσπαστο του οστού, αλλά το βοηθά να σχηματίσει νέους κρυστάλλους ασβεστίου και να μετατρέψει τη βιταμίνη D στην ενεργή της μορφή. Επιπλέον το μαγνήσιο βελτιώνει την ποιότητα των οστών. Υπάρχει στα δημητριακά ολικής άλεσης, κρέας, γάλα, λαχανικά και όσπρια.

Βόριο:Είναι ένα ιχνοστοιχείο που παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην υγεία και τη δύναμη των οστών, ενώ η παρουσία του στο σώμα φαίνεται να επιβραδύνει το ρυθμό έκκρισης ασβεστίου  και μαγνησίου, αυξάνοντας ταυτόχρονα το επίπεδο των οιστρογόνων στο αίμα, γεγονός που έχει με τη σειρά του θετική επίδραση στο σχηματισμό των οστών. Ενδυναμώνει τα κόκαλα μειώνοντας την απέκκριση της ελαστίνης. Το βρίσκουμε στα φρούτα, τα φυλλώδη πράσινα λαχανικά, όσπρια.

Χαλκός: Σε έλλειψη χαλκού εμφανίζονται διαταραχές στους χόνδρους και τα οστά. Βρίσκεται στα κεράσια, τα όσπρια, τα δημητριακά ολικής άλεσης.

Ψευδάργυρος: Συμμετέχει σε ενώσεις μεταλλο-πρωτεϊνών, που συμμετέχουν στη σύνθεση των οστών. Ανεπάρκειά του στην περίοδο της ανάπτυξης στον άνθρωπο, μπορεί να προκαλέσει μείωση της μέγιστης οστικής πυκνότητας. Πηγές του τα δημητριακά ολικής άλεσης, ηλιόσποροι, μανιτάρια, φασόλια, κ.α.

Μαγγάνιο: Το μαγγάνιο συμμετέχει σε διάφορα ένζυμα, που εμπλέκονται στον οστικό μεταβολισμό. Τα παντζάρια, βατόμουρα, δημητριακά ολικής άλεσης, ξηροί καρποί, φρούτα, όσπρια κλ.π. μπορούν να μας το προσφέρουν.

Βιταμίνη D: Η βιταμίνη D παίζει σημαντικό ρόλο για την οστεοπόρωση.Βοηθάει στην καλύτερη απορρόφηση και χρησιμοποίηση του ασβεστίου από το έντερο και επομένως στην οστεοποίηση. Επιπλέον εμπλέκεται στη φυσιολογική διατήρηση των αμινοξέων στο αίμα (από τα οποία συνθέτονται οι πρωτεΐνες). Το πρόβλημα, που αναδεικνύεται στην οστεοπόρωση, αφορά τη βιταμίνη D, γιατί, σύμφωνα με νέες μελέτες, οι λαοί της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, έχουν έντονο πρόβλημα ανεπάρκειας σε βιταμίνη D στον οργανισμό τους.Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη βιταμίνης D για άτομα ηλικίας από 51 μέχρι 70 ετών είναι 400 ΙU ενώ σε άτομα άνω των 70 ανέρχεται σε 600 ΙU. Ωστόσο υπάρχουν έρευνες που δείχνουν ότι υψηλότερες δόσεις βιταμίνης D σε άτομα άνω των 65 ετών αποδεικνύονται ιδιαίτερα ωφέλιμες για την μείωση του κίνδυνου για κατάγματα. Τρόφιμα πλούσια στη βιταμίνη αυτή είναι τα παχιά ψάρια (ρέγκα, σκουμπρί, σολομός, σαρδέλα, τόνος, μια μερίδα δε από τα ψάρια αυτά μας δίνει 20mg και επομένως είναι πολύτιμη για τα οστά μας. Επίσης καλή πηγή είναι κα το μουρουνέλαιο, που υπάρχει σήμερα και με καλύτερη γεύση. Τέλος πολύ καλή πηγή είναι ο ήλιος, που μετατρέπει την προβιταμίνη της σε ενεργό βιταμίνη D και πρέπει όλοι να βγαίνουν στον ήλιο. Ο μεσογειακός ήλιος βοηθάει να διατηρήσουμε ένα στιβαρό σκελετό (όμως η υγεία τους περνάει και από το στομάχι μας). Στα παιδιά και στους ενήλικες, η συνηθισμένη έκθεση του προσώπου, των χεριών και των βραχιόνων για 10-15 λεπτά την ημέρα στον ήλιο, είναι συνήθως αρκετή για την πρόσληψη βιταμίνης D.

Βιταμίνη C:Έχει ρόλο ενεργοποίησης του ένζυμου που είναι απαραίτητο για την κατασκευή του κολλαγόνου του σώματος, βασικού συστατικού των οστών.

Βιταμίνη Κ: Τα μειωμένα επίπεδα βιταμίνης Κ έχουν συσχετιστεί με μείωση οστικής πυκνότητας και αύξηση του κινδύνου για κατάγματα.

Πρωτεΐνες: Βοηθούν στην οικοδόμηση των οστών και υπάρχουν σε όλα τα τρόφιμα, καλύτερες όμως για την οστεοποίηση είναι αυτές των ζωικών τροφίμων.

Συστηματική άσκηση: Η σωματική άσκηση αποτελεί ένα κλειδί για υγιή κόκαλα, ιδιαίτερα δε στα πρώτα στάδια της ζωής είναι ο προστάτης τους. Ακόμα και η πιο ήπια μορφή άσκησης ανάμεσα στους πιο ηλικιωμένους ανθρώπους, επιβραδύνει την οστική απώλεια και δυναμώνει το σκελετό. Βασικός σκοπός της άσκησης είναι η ενίσχυση των τετρακέφαλων μυών του μηρού, που στηρίζουν και προστατεύουν το γόνατο, καθώς και ασκήσεις διάτασης. Οποιαδήποτε μυϊκή δραστηριότητα δημιουργεί <στρες> στις εκφύσεις και τις καταφύσεις των μυών, έχει ως αποτέλεσμα το νευρικό σύστημα να «διατάσσει» την ενίσχυση του οστού. Έτσι, η άσκηση εναντίον της βαρύτητας (π.χ. τρέξιμο και περπάτημα) καθυστερεί την απώλεια οστικής μάζας και αυξάνει την απορρόφηση του ασβεστίου. Σε πρώτη φάση μπορούν να γίνουν με την καθοδήγηση του φυσιοθεραπευτή, αλλά σημασία έχει να γίνονται μακροπρόθεσμα, σε τακτική βάση στο σπίτι. Πολύ καλή άσκηση είναι το κολύμπι.Μελέτες έχουν αποδείξει ότι οι ήπιες σωματικές ασκήσεις με άρσεις βαρών μειώνουν την απώλεια οστών και μπορεί ακόμα και να αυξήσουν την οστική πυκνότητα. Μια εξίσου καλή μορφή άσκησης είναι το έντονο περπάτημα και το χαλαρό τρέξιμο. Προσπαθήστε να αθλείστε με μια ήπιας μορφής άσκηση περίπου για 30 λεπτά σε καθημερινή βάση αν είναι αυτό εφικτό.

Εναλλακτική θεραπεία: Σαν εναλλακτική θεραπεία συνιστάται η Λιθοθεραπεία. Είναι μέθοδος που χρησιμοποιεί διαλύματα και δυναμοποιημένα ορυκτά και μεταλλοειδή με θεραπευτικό σκοπό. Σκοπεύει στην ανακούφιση του σώματος από ορισμένα μεταλλικά ιόντα όταν το «μπλοκάρισμα» οδηγεί σε παθολογικά συμπτώματα και σημάδια που απαιτούν θεραπεία και η δράση της  γίνεται σύμφωνα με τις αρχές της αναλογίας. Η μέθοδος αυτή, που ομοιάζει της ομοιοπαθητικής, δεν είναι τοξική, αλλά είναι εξαιρετικά αποτελεσματική, ενώ δρα στη γενική σωματική κατάσταση του ασθενή και ο σκοπός της είναι να επαναφέρει σε φυσιολογική λειτουργία τα μονοπάτια εκείνα του μεταβολισμού που έχουν υποστεί εμπλοκή σε ενζυμικό επίπεδο. Η λιθοθεραπεία είναι κατάλληλη μέθοδος για οστεοπόρωση γενικευμένη, κρανιακή, μηρών, αλλά και οσφυϊκής μοίρας.

Η ασπιρίνη ενδεχομένως να προλαμβάνει και να θεραπεύει την οστεοπόρωση: Μελέτη για την οστεοπόρωση, που έγινε με πειραματόζωα, έδειξε ότι η χαμηλής δοσολογίας ασπιρίνη μπορεί να μειώσει τη δραστηριότητα των κυττάρων που αποδομούν τα οστά, και αύξηση της κυτταρικής δραστηριότητας που οικοδομεί τα οστά, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο PLoS One. Η αυξημένη δραστηριότητα των κυττάρων που αποδομούν τα οστά είναι συνήθως η αιτία της οστεοπόρωσης, αλλά πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η μείωση των κυττάρων που σχηματίζουν τα οστά μπορεί επίσης να παίζει κάποιο ρόλο στην πάθηση.Ερευνητές σε εργαστηριακά πειράματα διαπίστωσαν ότι η ασπιρίνη μειώνει την αποδόμηση των κυττάρων που σχηματίζουν τα οστά, στα ποντίκια. Επιπλέον, παρατήρησαν ότι η προσθήκης χαμηλής δοσολογίας ασπιρίνη κάνει τα οστά που σχηματίζουν τα οστά περισσότερο δραστήρια και τα κύτταρα που αποδομούν τα οστά λιγότερο ενεργά, συντελώντας έτσι σε ισχυρότερα και πυκνότερα οστά.Η ασπιρίνη μπορεί να προσφέρει μια νέα προσέγγιση στην θεραπεία της οστεοπόρωσης που κυρίως ταλαιπωρεί τις μετά-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες.Αν και έρευνες που έχουν γίνει σε ανθρώπους έχουν δείξει ότι η τακτική χρήση ασπιρίνης μπορεί να έχει μέτρια θετικά αποτελέσματα στην οστική πυκνότητα των μετά-εμμηνοπαυσιακών γυναικών, απαιτούνται λεπτομερέστερες έρευνες για την αποσαφήνιση των υποκείμενων μηχανισμών δια των οποίων η ασπιρίνη μπορεί να προλάβει και να αντιμετωπίσει την οστεοπόρωση.

Εμφανίσεις: 1072

Επικοινωνια

Δρυάδων 12, Κατερίνη 601 00

Τ.Κ.601 00

Τηλ. 2351029856 & 2351600920

e-mail: mail[at]2gym-kater.pie.sch.gr

Θα μας βρείτε στο Χάρτη