Τάξη Υποδοχής Ρομά - Αλλοδαπών - Προσφύγων

Λίγα λόγια περί συμπερίληψης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων

Η ίδρυση και η λειτουργία των Τάξεων Υποδοχής- ΖΕΠ  είναι ένας θεσμός  εκπαιδευτικής φιλοξενίας μαθητών που ανήκουν σε ευάλωτα κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα. Είναι ένας θεσμός που αίρει τις κοινωνικοοικονομικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές ανισότητες και δίνει τη δυνατότητα ισότιμων ευκαιριών μάθησης σε όλους τους μαθητές, προωθώντας  τη Συμπεριληπτική κουλτούρα σε συμφωνία πάντοτε  με τη διακήρυξη της UNESCO, στο συνέδριο της Σαλαμάνκα, το 1994.

Τάξεις υποδοχής υπάρχουν και στις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, και ο πρώτιστος σκοπός είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας  από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες καθώς και η διδακτική τους στήριξη και σε άλλα γνωστικά αντικείμενα,  ώστε να επιτευχθεί η ομαλή προσαρμογή των εν λόγω μαθητών στις τυπικές τάξεις των σχολικών μονάδων και να προληφθεί η σχολική διαρροή. Στο όνομα λοιπόν της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης οι εκπαιδευτικοί καλούνται να χρησιμοποιήσουν διάφορες μορφές εκπαιδευτικής  προσέγγισης που να ανταποκρίνονται   στα ελλείμματα, στις δυνατότητες, αλλά και στα ενδιαφέροντα των παιδιών,  προωθώντας τη συνύπαρξη, τη συνεργασία και τη διαδραστικότητα της σχολικής κοινότητας.

Το έργο της συμπερίληψης σε πρακτική εφαρμογή

Φέτος στο τμήμα υποδοχής ήταν εγγεγραμμένα   αρκετά προσφυγόπουλα κουρδικής κυρίως καταγωγής και μαθητές - Ρομά. Η «αρχική αξιολόγηση» των μαθητών έγινε με βάση το διαγνωστικό δοκίμιο των γλωσσικών δεξιοτήτων του ΙΕΠ, με σκοπό να διαπιστωθεί ο βαθμός  επάρκειας τους στη προφορική και γραπτή χρήση  της ελληνικής γλώσσας και η κατάταξη τους σε επίπεδα (αρχαρίων - προχωρημένων). Ιδιαίτερη μέριμνα όμως ελήφθη για τη δημιουργία κλίματος συναισθηματικής ασφάλειας των μαθητών  στα πλαίσια της τάξης, ώστε να ενισχυθεί η αίσθηση του «ανήκειν» κάπου. Συνακολούθως, η εξατομικευμένη διδακτική  προσέγγιση των μαθητών ήταν εστιασμένη στα γλωσσικά ελλείμματα, αλλά και στις δυνατότητές τους με απόλυτο πάντα σεβασμό στην πολιτιστική και θρησκευτική τους ετερότητα.

Σχετικά με τη διδακτική διαδικασία, έχοντας ως αφετηρία το παρεχόμενο στους μαθητές τετράτομο εγχειρίδιο «Γεια σας» και ακολουθώντας την παιδοκεντρική - μαθητοκεντρική προσέγγιση  έγινε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας προς τέσσερις κατευθύνσεις, στην κατανόηση γραπτού λόγου(διαβάζω), στην κατανόηση προφορικού λόγου (ακούω), στην παραγωγή γραπτού λόγου (γράφω) και στην παραγωγή προφορικού λόγου (μιλάω). Χρησιμοποιήθηκαν ποικιλόμορφες στρατηγικές διαφοροποιημένης διδασκαλίας εστιασμένες σε  βιωματικές κυρίως διαδικασίες, όπως παιχνίδια ρόλων με αυτοσχέδιους διαλόγους και παιχνίδια γλωσσικά, αλλά δεν έλειπαν και οι  συζητήσεις, όπου δινόταν η δυνατότητα στους μαθητές να εκφράζουν τους φόβους τους, τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους. Τέλος, για να αισθάνονται το χώρο της τάξης  οικείο, ελήφθη ιδιαίτερη μέριμνα για να μείνει το καλλιτεχνικό τους αποτύπωμα στην τάξη με ζωγραφιές και άλλες καλλιτεχνικές δημιουργίες (ευχόδεντρο, λογοτεχνική γωνιά).